عقاب طلایی، یکی از بزرگ ترین، سریع ترین و ساده لوح ترین پرندگان در آمریکای شمالی است. پرهای طلایی و درخشانی دارد که در قسمت پشت سر و دور گردن قرار گرفته اند. منقار قدرتمند و چنگال هایش، قدرت و تواناییش در شکار را نشان می دهد. کسانی که در غرب آمریکای شمالی ساکن هستند، به احتمال زیاد این عقاب را مشاهده کرده اند که در حال پرواز و تعقیب برای شکار موش ها و دیگر جانوران پستاندار کوچک که طعمه اصلی آنها محسوب می شود. گاهی اوقات دیده می شود که عقاب طلایی به پستانداران بزرگ هم حمله می کنند یا در دفاع و گرفتن طعمه خود با کایوت ها و خرس ها می جنگند. مدتهاست که عقاب طلایی تکریم و ترس را در جانوران بوجود می آورد.
فهرست مطالب:
مشخصات ظاهری
شکل و اندازه
عقاب طلایی یکی از بزرگ ترین پرندگان آمریکای شمالی است. بالهایی همانند بال های شاهین قرمز دارد ولی کمی بلندتر. در فاصله های دورتر سر کوچک است و دم بلند تر به نظر می رسد.
اندازه عقاب طلایی در هر دو جنس:
طول: 70 تا 84 سانتی متر
وزن: 3000 تا 6125 گرم
طول بال ها: 185 تا 220 سانتی متر
رنگ
عقاب های طلایی بزرگسال در رنگ قهوه‌ای تیره با طرح های براق طلایی در قسمت پشت و سر و گردن هستند. عقاب های جوان در چندین سال اول زندگی خود، قسمت های سفید رنگی در بال ها و دم خود دارند.
مشخصات اخلاقی
عقاب های طلایی از نظر اندازه و سرعت بسیار حیرت انگیز هستند. می توانند از ارتفاعات بسیار بلند شیرجه بزنند و حدود 89 متر بر ثانیه سرعت دارند. در نمایش های منطقه‌ای عقاب های طلایی می توانند یک نمایش حیرت انگیز از سرعت پرواز و حرکت بال ها را به نمایش بگذارند که به رقص آسمانی معروف است. در نمایش های مربوط به رقص آسمانی عقاب های طلایی بال های خود را سه یا چهار مرتبه پشت سر هم از بالا به پایین به شکل خاص و زیبایی حرکت می دهند. در نمایش دیگری که به “پرواز آونگ” معروف است، عقاب به سمت بالا پرواز می کند تا به ارتفاع مناسب برسد، سپس با زاویه مناسب به صورت چرخشی شیرجه می زند و حرکت زیبایی را به نمایش می گذارد.
پرندگان مجرد و جفت ها درگیر بازی های هواییبا اشیاء متفاوت می شوند، برای انجام این بازی ها می توانند سایر اشیاء را با خود به ارتفاعات زیاد حمل کنند سپس آنها را رها کنند و این کار را چندین مرتبه تکرار کنند. علاوه بر حرکت حمله از هوا به سوی زمین، عقاب طلایی گاهی اوقات بر روی زمین شکار می کنند و در همین حین نمایش های متفاوتی اجرا می کنند. جفت های همسایه در طول فصل جفت گیری با یکدیگر همکاری می کنند به گونه‌ای که یکی از آنها توجه طعمه را به خود جلب می کند و دیگری برای شکار اقدام می کند.
ساختن لانه
عقاب های طلایی معمولا روی صخره ها اقدام به ساختن لانه می کنند. همچنین ممکن است آنها برای ساختن آشیانه از درختان تو خالی، روش زمین و قسمت هایی از سازه های ساخته شده توسط انسان ها از جمله آسیاب های بادی، برج های انتقال برق و سایر برج ها و سازه های بلند استفاده کنند. آنها لانه های خود را نزدیک به محدوده شکار می سازند به گونه‌ای که با قرار گرفتن در لانه می توانند منظره وسیعی از محدوده شکار خود را تماشا کنند یا زیر نظر بگیرند.
توصیف لانه
ساختن لانه ها معمولا 1 تا 3 ماه قبل از تخم گذاری شروع می شود. عقاب طلایی لانه‌ی خود را با استفاده از چوب های درخت و پوشش های گیاهی مختلف می سازد. گاهی اوقات دیده شده است که برای ساخت این لانه ها از استخوان های چانوارن و دست ساز های انسان ها استفاده شده است. آنها لانه هایشان را با استفاده از پوشش گیاهی که در محل زندگی خود پیدا می کنند مانند چمنزار ها، پوست درختان، برگ ها، خزه ها و گیاهان مخروطی می سازند. اینگونه گیاهان که برای ساخت لانه استفاده می شوند، احتمالا برای نگه داشتن حشرات و سایر آفات روی گیاهان از آنها استفاده می کنند.
پرندگان مقیم در طول سال به جمع کردن و اضافه کردن متریال هایی برای ساخت لانه مشغول هستند و پس از ساخت لانه می توانند از آن به مدت چندین فصل متناوب استفاده کنند. لانه های ساخته شده بسیار زیاد هستند که به طور متوسط حدود 5 تا 6 پا عرض و 60 سانتی متر ارتفاع دارند. بزرگترین لانه‌ای که توسط یک عقاب طلایی ساخته شده است دارای 2 متر ارتفاع و 6 متر عرض بوده است.
تغذیه
عقاب های طلایی عمدتا از پستانداران کوچک و متوسط مانند خرگوش ها، سنجاب های زمینی، خرگوش های صحرایی، سگ های آبی، موش خرمایی کوهی تغذیه می کنند. خرگوش کالیفرنیایی با دم مشکی، یکی از انواع طعمه و شکار اصلی در سر تا سر محدوده خودشان هستند. این عقاب ها همچنین قادر به شکار کردن پستانداران و پرندگان بزرگ تر مانند قو، گوزن و حیوانات اهلی هستند. در شکار این نوع عقاب حتی کشتن بز کوهی، گوسفند کوهی، گرگ صحرایی آمریکایی، گورکن ها مشاهده شده است. علاوه بر طعمه هایی که برای تغذیه شکار می کنند می توان گفت که عقاب طلایی می تواند از لاشه حیوانات مرده و ته مانده غذاهای دیگر پرندگان برای تغذیه استفاده کند. این نوع عقاب همچنین می توانند ماهی ها را سید کنند، لانه های پرندگان دیگر را غارت کرده و از غذاهای آنها نوش جان کنند.
حفاظت و نگهداری
طبق بررسی سازمان اصلاح و نژاد پرندگان آمریکای شمالی، به نظر می رسد که جمعیت عقاب های طلایی بین سال های 1966 تا 2015 ثابت بوده است. جمعیت جهانی عقاب طلایی با توجه به همکاری آنها در پرواز به میزان 300000 نفر که 35 درصد از زندگی سالانه خود را در ایالات متحده، 15 درصد در کانادا و 3 درصد در مکزیک تخمین زده می شود. در سال 1962، قانون حفاظت از عقاب طلایی بدون مو در ایالات متحده، جریمه ها و مجازاتی برای صدمه رساندن به تخم ها لانه های این نوع پرنده صادر کرده است. اگر چه این قانون همچنان به قوت خود باقی مانده است، ولی انسان ها همچنان بزرگ ترین تحدید برای عقاب طلایی محسوب می شوند.
تخمین زده شده که بیش از 70 در صد مرگ و میر مربوط به عقاب طلایی، مربوط به تاثیرات انسان ها چه به صورت عمدی و چه به صورت سهوی بوده است. بعضی از دامداران گوسفندان طی دهه 1980 این نوع پرنده را به دام انداختند، به آنها تیراندازی کرده و آنها را مسموم کردند. بیشترین مرگ و میر های ثبت شده ناشی از برخورد عقاب های طلایی یا سایر پرندگان با وسایل نقلیه، توربین های بادی و سایر سازه ها است. (طرح های جدیدی در دست اجراست که در صورت اجرا شدن می تواند این تهدید ها را کاهش دهد)
محل سکونت و مهاجرت
عقاب های طلایی در کشور های باز و نیمه پراکنده زندگی می کنند که دارای پوشش گیاهی بومی در نیمکره شمالی هستند. آنها عمدتا در کوه هایی با ارتفاع 12000 پا، کانال ها، زمین های ریوروک، صخره ها و پرتگاه های کنار رودخانه یافت می شوند. لانه های عقاب طلایی بر روی صخره های شیب دار، چمنزار ها، درختچه ها، جنگل ها و سایر مناطق گیاهی ساخته می شود.
مهاجرت عقاب به صورت مهاجرت هایی در مسیر های کوتاه و متوسط انجام می شود. پرورش دهندگان شمالی (در آلاسکا و کانادا) تا هزاران مایل به مناطق زمستانی مهاجرت می کنند. همزمان با اولین بارش برف، یخ زدگی و وزش باد شمالی از مناطق شمالی مهاجرت می کنند. عقاب های طلایی در طول روز مهاجرت می کنند.
