جراح ماهی باله بادبانی
یکی از دوستانه ترین اعضای خانواده جراح ماهی ها، باله بادبانی ها هستند که تمایل دارند در اطراف سایر جراح ماهی ها محدوده ی خودشان را مشخص کنند. این ماهی ها، زیبا و رنگی هستند که به نظر می رسد شبیه به خویشاوندان نزدیکشان تانگ های دسجاردین هستند. تعداد این نوع ماهی ها زیاد بوده و در معرض خطر انقراض قرار ندارند از این رو قیمت کمتری دارند.
بررسی اجمالی نژاد
آنها همچنین با نام های سیلفین تانگ اقیانوس آرام ، جراح ماهی بال بادبانی ، تانگ حلقه ای و جراح ماهی نیز شناخته میشود.
نام علمی : Zebrasoma Veliferum
اندازه ماهی بالغ: حداکثر 15 اینچ
متوسط طول عمر: 5 تا 7 سال
ویژگی ها:
خانواده: جراح ماهی ها
زیستگاه : اقیانوسیه ، اقیانوس هند و اقیانوس آرام جنوبی
خصوصیت رفتاری: نیمه وحشی
حداقل اندازه مخزن: 125 گالننوع تغذیه : گیاهخوارنحوه ی تولید مثل : تخم گذاریسطح مراقبت: آسان تا متوسطمیزان اسیدی بودن (pH): 8.1 تا 8.4 میزان سختی آب: 8 تا 12 dGHدما : 75 تا 82 فارنهایت (25 تا 28 درجه سانتیگراد)
باله بادبانی ها بیشتر در تپه های دریایی و تالاب های موجود در آب های اقیانوس آرام جنوبی ، اقیانوس هند و اقیانوسیه یافت می شوند. این ماهی ها همچنین در اقیانوس آرام، در مناطقی مانند اندونزی ، شمال و جنوب ژاپن ، جزایر هاوایی ، جزایر تواموتو ، جزیره راپا ، و مناطق جنوبی صخره بزرگ مرجانی و کالدونیای جدید زندگی می کنند.
همچنین بخوانید: جراح ماهی دم قیچی خلیجی
ویژگی های ظاهری و رنگ
جراح ماهی باله بادبانی دارای بدنی دایره ای شکل است که از دو باله بزرگ و یک پوزه کشیده تشکیل شده است. این ماهی ها دندان هایی در قسمت حلق خود دارند و تعداد دندان های آن ها در مقایسه با گونه های دیگر از خانواده جراح ماهی دم زرد (جراح ماهی بنفش)، از لحاظ تعداد کمتر و از لحاظ اندازه بزرگتر است. همچنین آن ها نیش هایی تیزی در کنار باله ها نزدیک دمشان دارند که در هنگام خطر به عنوان مکانیزم دفاعی عمل می کند و به ماهی ها برای اعمال سلطه کمک می کنند. این نیش ها زمانی که ماهی از آن ها استفاده نمی کند، در شیارهای نزدیک دمشان مخفی می شوند.
بدن باله بادبانی ها در مرحله نوجوانی به رنگ قهوه ای است و نوارهای زرد روشنی دارد که تا نزدیکی باله ها، دم و بینی آن ها کشیده می شود. در دوره بزرگسالی بدن آن ها به رنگ زیتونی مایل به قهوه ای است که نوارهای زرد روی بدن آن ها به زرد کم رنگ تبدیل شده و طلایی دیده می شود.
همزیستان
مانند اکثر ماهی های خانواده جراح ماهی، باله بادباننی ها نیز ماهی هایی هستند که با دیگر هم نوعان خود رابطه خوبی ندارند. آن ها بسیار روی حریم خود حساس هستند و اگر دو تا باله بادبانی را در کنار هم قرار دهید، با هم درگیر می شوند.
آن ها به خاطر داشتن نیش و تیغه روی دم هایشان در زمان درگیری به یک دیگر جراحت های سنگینی وارد می کنند، پس بهتر است بیش از یک جراح ماهی در یک آکواریوم قرار ندهید. اگر باله بادبانی ها را با یک جراح ماهی دیگر در یک مخزن قرار دهید ، مورد آزار و اذیت قرار می گیرد. در طبیعت، نوعی زرد ماهی پاک کننده وجود دارد که با گرفتن انگل از بدنشان به آن ها کمک می کنند. ولی این نوع زرد ماهی ها به سختی شکار می شوند. ماهی های دیگری مانند گوبی های نئونی یا میگوهای پاک کننده می توانند با انجام این نوع تمیزکاری ها در آکواریوم به آنها کمک کنند.
زیستگاه و مراقبت
به دلیل اینکه آنها شناگرهای چابک و سریعی هستند، بیشتر وقتشان را در آب های آزاد در خارج یا داخل شکاف ها سپری می کنند. تغییر مکرر آب برای آن ها ضروری نیست و می توان هفته ای 10 درصد و یا هر ماه 20 درصد از آب آن ها را تعویض کرد.
تمامی جراح ماهی ها به یک آکواریوم با هوادهی زیاد نیاز دارند. زیرا جریان قوی هوا به اکسیژن رسانی مناسب کمک می کند. شما باید فضای زیادی را به ویژه برای جراح ماهی های بالغ در نظر بگیرید؛ همچنین لازم است در آکواریوم آن ها تعداد زیادی سنگ و مرجان با شکاف هایی برای استراحت و خواب آن ها فراهم کنید. این نوع دکور همچنین به رشد جلبک ها، که جراح ماهی از حرکت روی آن لذت می برد، کمک می کند.
این نوع از جراح ماهی ها می توانند با سختی سازگار شوند اما در مخازنی هایی که چرخه نیتروژن را کامل نکرده اند، عملکرد خوبی ندارند.
برای نگهداری جراح ماهی باله بادبانی از مخزن هایی استفاده کنید که حداقل از شش ماه قبل راه اندازی شده باشد و قبل از انداختن ماهی در مخزن، از یک کیت آزمایش آکواریوم برای آزمایش پارامترهای آب استفاده کنید.
همچنین بخوانید: جراح ماهی دلقک
رژیم غذایی
این نوع ماهی عمدتاٌ از ریز جلبک های برگ دار تغذیه می کند؛ بنابراین مخزنی با مقدار کافی جلبک برای آن ها، زیستگاه بسیار خوبی است. غذاهای اساسی مخزن مانند: غذاهای ورقه ای، میگو، ورقه های خشک کلم یا جلبک های دریایی چند مورد از غذاهای مناسب برای این ماهی ها هستند. آن ها تقریباٌ از هرچیزی تغذیه می کنند؛ اما از آنجایی که بیشتر گیاهخوار هستند، سبزیجات را ترجیح می دهند.
تفاوت های جنسیتی
برای بسیاری از گونه های جراح ماهی ها تفاوت های جنسیتی آشکاری وجود ندارد. نرها کمی بزرگ تر از ماده ها هستند. ممکن است شاهد تفاوت های جنسیتی در زمان جفت گیری باشید، ولی این تفاوت ها فقط در زمان تخم ریزی مشاهده می شوند.
پرورش
درباره ی عادت های تولید مثل این نوع ماهی ها در آب های آزاد اطلاعاتی در دسترس نیست. این تانگ ها یا نر و یا ماده هستند و هیچ جراح ماهی دو جنسیتی ای وجود ندارد.
تخم ریزی این ماهی ها با چرخه قمری ارتباط نزدیکی دارد و به صورت جفت تولید مثل می کنند. هر ماهی نر با چند ماده در طی فصل جفتگیری کرده و با نمایش تغییر رنگ توجه ماده ها را جلب می کنند. از طرفی دیگر ماده های بالغ فقط یک بار در ماه تولید مثل می کنند.
لارو ماهی در ابتدا سه روز اول در نطفه زنده می ماند. از روز چهارم آن ها از پلانکتون تغذیه می کنند. رفته رفته بدن آن ها بیشتر فشرده می شود و خارهای روی پشت و همچنین باله های شکمی آن ها ظاهر می شود. بدن آن ها رشد محسوسی دارد؛ به این مرحله از لاروها “لارو آکرونوروس” گفته می شود که فقط در خانواده جراح ماهیان مشاهده می شود. با بالغ شدن، بدن آن ها بیضی شکل و گرد می شود و باله کنار دمشان برجسته می شود.
